Willemijn Philippine
  • Home
  • Het is niet alleen ik (It's not just me)
  • Forgotten images
  • Slaaf van je brein
  • Work 2014/2015/2016
  • Essay
  • Poetry
  • Contact
  • About

Slaaf van je brein

We zullen doorgaan

3/6/2018

Comments

 
Ik vind het zo moeilijk om steeds maar te moeten blijven vechten en strijden voor een betere gezondheid, een logischere denkwijze. Moeten. Daar ga je al. Moeten in een zin stoppen is eigenlijk al verliezen. 
Ja, ik wíl beter worden. Nee, ik wil de handdoek niet in de ring gooien. Het is gewoon zo lastig om jezelf steeds te moeten meeslepen. Dat lichaam van mij wordt er ook niet lichter op van al dat film kijken en traktaties eten die ik mezelf elke dag gun. 
En leuke dingen doen. Altijd blijven zorgen dat je leuke dingen doet. Want het moet allemaal wel leuk zijn. Dat is goed voor je. Onze generatie is die van de onbegrensde mogelijkheden! We kunnen en mogen alles! Waar kom je dan in hemelsnaam mee aanzetten als je zegt dat je niet goed in vel zit? Dat is toch onmogelijk? Als alles wat je mag doen binnen handbereik ligt?
Eerlijk gezegd wordt ik doodmoe van al dat leuk moet zijn. Ik weet niet hoe het met jullie zit maar van al die onbegrensde mogelijkheden wordt ik doodsbang. 
Vrijheid bestaat bij de gratie van grenzen. Maar dat laatste is het enige wat we nou net niet hebben. 
Als je de wereld over kunt reizen, waarom zou je dan thuisblijven? 
Als je elke studie kunt kiezen, waarom zou je dan een loodgieter worden?
Als we willen emanciperen, waarom zou je dan huismoeder worden?
Je kunt overal gaan wonen, waarom zou je in je eigen provincie blijven?
Achter al deze openliggende vlaktes voel ik een zware, onzichtbare hand die me voort drukt.
“Heb je het leuk!” “Doe waar je blij van wordt!” Hoe is het dan in godsnaam mogelijk dat we met bosjes uitvallen? In dit tijdperk van mogelijkheden. 

Ondertussen is mijn koffie koud en de bittere nasmaak van de laatste suiker-loze slok maakt mn maag weeïg. 
De dagen na nieuwjaar werd me vaak gevraagd wat mijn goede voornemens waren voor dit jaar. Zoals men dat doet. Maar voor het eerst had ik er geen. Ik was gewoon blij dat ik het had gehaald. Totdat me een nummer te binnen schoot, niet eens mijn favoriete, van Ramses Shaffy. 
​
We zullen doorgaan
Als niemand meer verwacht
Dat we weer doorgaan
In een sprakeloze nacht
We zullen doorgaan
We zullen doorgaan
Tot we samen zijn

Want dat is wat je doet. Als je niet meer weet hoe het leven moet en je de dood ook niet wenst. Doorgaan. 
We zullen doorgaan.
Comments
comments powered by Disqus




    ​&

    Woorden maak ik vuil over (mijn) depressie & burn-out, gedachtegangen van mij en anderen over dit onderwerp.  De 'verloren generatie' alias de 'millennials'. En alles wat daaraan gelinkt is.
    "Psychisme"

Powered by Create your own unique website with customizable templates.
  • Home
  • Het is niet alleen ik (It's not just me)
  • Forgotten images
  • Slaaf van je brein
  • Work 2014/2015/2016
  • Essay
  • Poetry
  • Contact
  • About