Willemijn Philippine

Bij het stoplicht
fietste ik in het oud voorbij.
Zij hield mijn blik vast
en ik de hare.
Ze glimlachte naar mijn zon frons
en maakte mijn dag.
Ik hoop dat ze het niet erg vond dat ik rookte.

- uit mijn gedichtenbundel:
Willemijn Philippine

Als ik de woorden had, dan schreef ik ze wel. Dat is waarom ik fotografeer.
Mijn werk wordt gecreëerd door een gevoel vanuit mijn kleine teen, dat zich een weg probeert te banen naar buiten. Vanuit die drang maak ik werk. Vervolgens lukt het ook om die drang onder woorden te brengen, maar zo begint het proces niet. Deze drang geeft het beeld ook een intensiteit mee. Zonder dat kan ik geen werk maken.

Mijn werk is eerlijk, rauw en ik wind er geen doekjes omheen. De beelden zijn geënsceneerd met oog voor detail,kleur, licht, model en omgeving.
Het werk gaat vaak over vrouwen, al dan niet naakt.
Ik ben gefascineerd door mijn eigen perikelen en ervaringen in relatie tot de buitenwereld.
Zoals Frida Kahlo het mooi verwoordde: "I am my own muse. I am the subject I know best. The subject I want to know better"

Ik ben waar ik wil zijn,
dacht ik toen ik er laatst voor het eerst was.

- uit mijn gedichtenbundel:
Willemijn Philippine