Een oorverdovend mijn domein

Om maar met een zin uit Wende Snijders’ lied te beginnen: wat is mijn plan vandaag? 
Hoe vind je een (niet dé) balans tussen het hebben van pijn en het niet willen weten? Waar houdt je uithoudingsvermogen op en waar zet je de stap vol over je eigen grens? 
Wat ik doe is proberen een houvast te vinden in dromen die ik gelukkig nog heb. Wende’s album Mens helpt me enorm. Zonder hier 6000 woorden aan te wijden zeg ik alleen maar: gaat dat luisteren. Huiver en geniet.

Deze week gaat niet een 100% score worden. Ik hou dat in mijn achterhoofd.
Ik zal niet goed kunnen eten
én mijn werk goed doen
én mijn huis opgeruimd houden
én de afwas hebben gedaan
n sociale contacten onderhouden
én goed zorgen voor mijn lieve hondje.
Dus: ga ik vandaag naar de leukste kinderwinkel aan de Westerkade in Utrecht. 

Koop verslaafd ben ik niet en ik heb niet de illusie dat materialisme gelukkig maakt. Natuurlijk zijn dit maar dingen. Die je (maar) een halve dag verguld kunnen laten voelen. En je kunt ook zonder. Ja. Ook ik. 
Alleen ik hou van verzamelen. Van nestelen. Me omringen met veel moois wat me inspireert. Of dit nou dingen zijn als boeken, kunst, in mijn ogen kunst van Xenos, prachtmensen of goede gesprekken. Ik koester alles evenveel. Maar als ik alleen wil zijn, dan zijn dingen en zinnen waar ik het meest aan heb. En die ververs je soms. 

Dit is geen verantwoording afleggen.
Ik ben eerlijk naar mezelf en geef het de ruimte als het nodig is. En seriously, you are gonna die if you see what I’ve found haha. 
---------------------------------------------
Balanceren met een wijntje op het reinste rijtje rand
​zingen tot het mijn strot uit komt.
Rijmen
tot het mijn gedachten verstomd.
 
Dromen met tuiten
en verzamelen in het kort.
Mezelf uiteenzetten
en staren tot ik een foto wordt.
 
Ik wil eigenlijk alles
en alles en ik tegelijkertijd zijn.
Chaotisch gearrangeerd in een heel mooi doosje
in een oorverdovend mijn domein.