Een lekkend woord

​Ik heb het leven nooit gezien als gegeven. Meer een knellend gegeven. 
Het spijkert je hart aan de muur naast de gedroogde bloemen van je eerste liefde. Een zoet mismaaksel wat meer draagbaar wordt na verloop van tijd. 
Het voelt als een lichte zwaarte waar je niks mee kunt. Waar je iets mee moet. Een gedwongen vrije keus. 
Het is een geliefd jengelend kind dat je aan je mouw meevoert van winkel naar huis. 
Ik ben bang dat synoniemen probleemloos voortvloeien door dit begrip zonder vaste lijnen. 
Het leven is een lekkend woord.