|
Geknakte topjes
een gedeelde eerste plek iemand roept “je kunt het wel schudden” Hoe kan ik schudden wat ik niet heb.
0 Comments
Een land van kleine, drooggelegde riviertjes krioelen over mijn hand. Verhalen die met elke beweging tijd verdubbelen. Te vaak kijken ze me van onder af aan. Dág dag. Ik voel hoe ik adem en weer uit. Morgen heel graag nog een keer mezelf even knijpen en voelen waarvoor ik het allemaal ook weer doe. “ Niet doen”
We zitten zelfstandig samen geplakt Hij tegen het raam en ik tegen zijn zij. Hij heeft mijn hand vast en ik mijn mond nog open door de ruk die hij eraan gaf. Hij is er nog niet klaar voor. Ik geef hem een klapzoen. Volgende week probeer ik missie duimen in het openbaar gewoon nog een keer. Ik hoef nog steeds niks te drinken
en ook niets te eten maar blijf het me vooral vragen misschien zeg ik wel een keer ja. Fietsen doe ik in een rondje binnen waar de stoelen in de weg stonden en de hond het parcours openbrak waar lange benen boven mijn hoofd fungeerden als rem drie meter waarbinnen mijn hele wereld bestond. Misschien was ik vroeger gewoon iets te vaak alleen. |
Deze gedichten en meer zijn gebundeld en te koop bij mij persoonlijk. De boekjes worden geheel met de hand gemaakt i.s.m. Jasper Zijlstra die de vormgeving op zich heeft genomen. Wil je nou graag een van mijn kindjes kopen, mail/postduif/sms/app of bel me!
Liefs x |
